Suzanne was nog wakker. Ze zat aan tafel met een glas rode wijn over wat papieren heen gebogen. Op de achtergrond klonk zachte pianomuziek, iets van Satie vermoedde hij. Hij gaf haar een zoen op haar voorhoofd.
'Al enigszins een thuisgevoel?'
'Een beetje, het is te overleven maar liever niet te lang.'
'De jongen?'
'Die ligt al enkele uren te slapen. Ik heb hem een verhaaltje voorgelezen, als grapje, maar hij vond het leuk.'
'Wat dan?'
'De Lege Spiegel, iemand die een tijd in een Japans zenklooster verblijft.'
'En dat vond hij boeiend?'
'Ja, nogal. Hij vroeg zich vooral af waarom iemand zoiets doet.'
Uit: Ik had een strohoed en een wandelstok
Geen opmerkingen:
Een reactie posten