Ik las in een luwe duinpan
haar mijn laatste verzen voor,
'wijl eén rij verder de golven
geen antwoord wisten, in koor –
Zij lag bleek naar mij te luist'ren
doch schrok zich een kleur als een boei,
toen een leeuwerik van het lachen
bijna de zee inwoei.
Uit: Gemengde berichten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten