donderdag 5 september 2013

Eric van der Steen

Ik las in een luwe duinpan
haar mijn laatste verzen voor,
'wijl eén rij verder de golven
geen antwoord wisten, in koor –

Zij lag bleek naar mij te luist'ren
doch schrok zich een kleur als een boei,
toen een leeuwerik van het lachen
bijna de zee inwoei.

Uit: Gemengde berichten

Geen opmerkingen:

Een reactie posten